Geur & Sfeer

Soms denk ik dat mijn aroma diffuser meer persoonlijkheid heeft dan sommige mensen. Hij staat altijd klaar, blaast een wolkje geur mijn kant op en vraagt nooit iets terug. Geen gezeur, geen meningen, alleen gezelligheid. Ik betrap mezelf er zelfs op dat ik hem toespreek. “Nog een drupje lavendel, vriend?” Ja, ik weet het, het klinkt vreemd. Maar hij maakt mijn woonkamer compleet. Dus als iemand vraagt of ik alleen woon, zeg ik volmondig nee. Mijn diffuser en ik? Wij runnen dit huishouden samen.

  Festivalgeuren zijn een apart universum. Zweet, bier, zonnebrand en eten uit plastic bakjes. En toch… ik mis het zodra het voorbij is. Dus wat doe je? Je haalt het naar huis. Zet een zomerse playlist op, steek een geurkaars aan die ruikt naar kokos of citrus, en gooi je ramen open voor een vleugje frisse lucht. Oké, de geur van friet uit een foodtruck moet je er zelf bij verzinnen, maar hé, een beetje fantasie hoort erbij. Geen modder, geen wc-rijen, wél dat vrolijke festivalgevoel. Soms heb je niet eens een kaartje nodig om de sfeer te pakken.

  Er zijn weinig dingen in het leven die zo simpel en toch zo fijn zijn: schone lakens. Die eerste nacht dat je in bed kruipt na het wassen is alsof je in een reclame bent beland. Alles ruikt fris, knisperend en een beetje alsof je je leven op orde hebt. Het grappige is: niemand praat erover. Alsof het een geheim genot is dat we allemaal kennen, maar niet durven toe te geven. Maar laten we eerlijk zijn: dat eerste moment dat je onder de deken glijdt, neus diep in het kussen… dat is pure luxe. Soms overweeg ik om mijn bed gewoon elke dag opnieuw op te maken met vers gewassen lakens . Tot ik weer besef dat ik niet in een hotel woon. Helaas.

  Mensen die zeggen dat ze zonder koffie prima functioneren, vertrouw ik niet. Voor negen uur ’s ochtends is koffie geen drankje, het is medicatie. Het geluid van de bonenmaler is mijn wekker en de eerste slok is basically therapie. Het mooiste is: koffie ruikt nóg beter dan het smaakt. Soms zet ik expres een kopje dat ik niet eens opdrink, gewoon voor de geur. Serieus, als ik dat in parfumvorm zou kunnen kopen, liep ik de hele dag rond als een hippe espressobar. Dus ja, ik hou van koffie. Niet alleen omdat ik het nodig heb, maar ook omdat het de geur van hoop is. Hoop dat vandaag beter wordt dan gister. Hoop dat ik die meeting overleef. Hoop dat ik mijn bed uiteindelijk tóch nog leuk vind.

Herfst krijgt vaak de schuld van alles: regen, kou, vallende bladeren, natte sokken. Maar eerlijk? Ik vind dat die vallende bladeren zwaar onderschat worden. Want zodra je door een park loopt en dat mengsel van natte aarde, mos en verkruimelde bladeren ruikt… wauw. Geen spuitbus kan daar tegenop. Die geur is natuur’s eigen parfum. Geen “ Ocean Breeze ” of “Summer Fresh” (hoe ruikt dat überhaupt?), maar gewoon: herfst. En ergens voelt het altijd een beetje nostalgisch. Alsof je weer kind bent en kastanjes raapt met koude handen. Dus ja, ik koop geurkaarsen. Heel veel. Maar als ik moest kiezen tussen een dure kaars en gewoon een frisse neus in een herfstbos? Dan wint dat bladerparfum het elke keer. Gratis, authentiek en met een knisperend soundtrackje onder je voeten.